Opleiding tot arts

Eindelijk met mensen werken in mijn opleiding tot arts

 

Enkele jaren geleden besloot ik geneeskunde te gaan studeren, een beslissing waar ik nooit op teruggekomen ben, ik heb er nooit spijt van gehad. Je hoort dat weleens om je heen hoor, dat mensen er een behoorlijk beeld van hadden opgebouwd in hun hoofd en het toch tegen blijkt te vallen als ze er eenmaal mee bezig zijn. Natuurlijk moet je in die eerste jaren ook enorm veel met de theorie doen, en als je dan meer een praktijkmens bent en je deze studie gekozen hebt om met mensen te werken en niet alleen met je hoofd in de boeken te zitten, dan kan dat wel een tegenvaller van een aantal jaar zijn natuurlijk. Zelf haal ik ook mijn hart op hoor dat ik nu in mijn opleiding tot arts eindelijk aan de co-schappen kan beginnen en ik me met mensen kan bemoeien.

 

In je opleiding tot arts heb je echt een verantwoordelijkheid

 

Want uiteindelijk is dat ook wat ikzelf het allerliefste doe, ik ben het liefst bezig met die dagelijkse praktijk. Je moet goed begrijpen dat de basis echter wel is wat je nodig hebt, er hangen namelijk levens vanaf. In je opleiding tot arts moet je doordrongen zijn van het feit dat je allerlei kennis tot je moet nemen en dat die van levensbelang kan zijn. We hebben het hier wel over mensen namelijk. Maak je een inschattingsfout of herken je bepaalde symptomen van een ziekte niet, dan kan dat het leven van een patiënt verregaand beïnvloeden. Ik zie om me heen dat mensen van de opleiding tot arts die verantwoordelijkheid ook heel serieus nemen en dat ieder voor zich z’n best doet – bovendien worden we door het systeem ook goed in de gaten gehouden, want we worden telkens weer getoetst, kennis komt keer op keer terug en wordt uitentreuren herhaald!

laat een reactie achter